Μνήμες φωτιάς

Θα ήθελα να ξεχάσω

Τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν απο τα δέντρα καθώς γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα..

Θα ήθελα να ξεχάσω

Τα τρομαγμένα πρόσωπα των συγχωριανών μου όταν είδαμε τις 50μετρες φλόγες να μας ζώνουν από παντού

Θα ήθελα να ξεχάσω

Όλους αυτούς που ήρθαν με τα Ι.Χ τους και τα αγροτικά τους 4 Χ4 ,κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να έχουν σκοπό να ριχτούν στην μάχη απλά μόνο έκαναν ανέξοδη εκ του ασφαλούς κριτική ενώ ταυτόχρονα δεν μπορούσαν να κινηθούν τα τρακτέρ που έδιναν την μάχη της πυρόσβεσης παλεύοντας με τι φλόγες και αυτοί δημιουργούσαν κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας

Θα ήθελα να ξεχάσω

Όλους αυτούς που πίναν κρασάκι και μπύρες στα καφενεία και τις ταβέρνες και μας ειρωνεύονταν, την ώρα που δίναμε μάχη με τις φλόγες και δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε από την καπνιά

Θα ήθελα να ξεχάσω

Αυτή την πύρινη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπος να την φρενάρεις και λαίμαργα κατάπινε τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε και περπατήσαμε σαν παιδιά

Μα δεν θα ξεχάσω

Την απεγνωσμένη έκκληση του ηλικιωμένου στους Αγίους Αποστόλους που έκανε έκκληση στο Πυροσβεστικό όχημα (που το πληρωμά του )κυττούσε απαθές τις φλόγες να πλησιάζουν και εκλιπαρούσε για λίγο νερό στον περίβολο του σπιτιού του, και αυτοί απαθείς , σηκώθηκαν και έφυγαν με αποτέλεσμα μετά από λίγα λεπτά το σπίτι του να γίνει παρανάλωμα της φωτιάς

Μα δεν θα ξεχάσω

Ότι εγώ η γυναίκα μου, η κόρη μου , ο γιός μου και δύο τρείς φίλοι κατορθώσαμε να κρατήσουμε το μέτωπο της φωτιάς για 200 μέτρα με κλάρες και κουβέρτες ενώ οι πυροσβέστες σε απόσταση 30 μέτρων από εμάς, κυττούσαν απαθείς το θέαμα

Μα δεν θα ξεχάσω

Όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και μετά πριμοδοτούν με προεκλογικά χρηματικά ποσά πυροσβέστες άκαπνους μόνο για να αγοράσουν την ψήφο τους και να καπηλεύονται τον αγώνα που έδωσαν οι εθελοντές

Μα δεν θα ξεχάσω

Το κράτος που ούτε ένα μπουκάλι νερό δεν πρόσφεραν οι εκπροσωποί του στους εθελοντές την ώρα που πάλευαν με τις φλόγες ,πόσο μάλλον να μας πούν ενα ευχαριστώ, για να μήν θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του

Και δεν θα ξεχάσω

Να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ενα μεγάλο συγνώμη για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου.

Η απορία μου είναι

Οι βίλες που θα χτίσετε και τα γκόλφ που θα κάνετε θα έχουν νόημα εαν δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω σας;
Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες;
τι οξυγόνο θα αναπνέουν οι επενδυτές και οι επισκέπτες
Αλλά τι να περιμένω απο ενα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα ,να δημιουργήσει ενα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα πνευμόνια μου...