Από την Εφημερίδα Καθημερινή
Μια δεκαετία έχει ήδη παρέλθει από την ισχύ του πρώτου σχεδίου «Καποδίστριας», που εφαρμόστηκε το 1998, όταν με απόφαση του τότε υπουργού Εσωτερικών κ. Αλέκου Παπαδόπουλου (και μάλιστα γενναία, αφού έγινε χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που υποστήριζε ότι θα τον καταργήσει) οι 6.000 δήμοι και κοινότητες της χώρας έφτασαν τους 1.033.
Δέκα χρόνια μετά, το εγχείρημα, που παρά τις αδυναμίες και τις ελλείψεις του (δεν δόθηκαν τα απαιτούμενα κονδύλια για οικονομική αυτοδυναμία των νέων μονάδων ούτε και οι υποστηρικτικοί μηχανισμοί που θα τις έκαναν παραγωγικές και αποδοτικές) κρίνεται θετικό και δικαιώνεται.
Ομως η διοικητική παθολογία μεγενθύνεται. Το αποσυγκεντρωμένο κράτος παραμένει πάγιο αίτημα. Οι απλές διορθωτικές παρεμβάσεις στο ισχύον μοντέλο δεν μπορούν να αποδώσουν.
Οι μεγάλοι δήμοι, με αυξημένη επιχειρησιακή ικανότητα και λειτουργική και οικονομική αυτοδυναμία είναι επιβεβλημένοι.
Ετσι αυτήν τη στιγμή μελετάται η σημαντική τους μείωση με στόχο να φτάσουν τους 400.
Και την άποψη αυτή φαίνεται να συμμερίζεται και το ΠΑΣΟΚ.
Ο πρώην πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, δήμαρχος Κοζάνης κ. Πάρης Κουκουλόπουλος, συχνά υποστήριζε ότι οι δήμοι θα πρέπει να είναι 300.
Το στοίχημα όμως δεν θα κριθεί ενδεχομένως από τον τελικό αριθμό. Θα κριθεί από τα κριτήρια με τα οποία θα γίνουν οι συνενώσεις. Η γεωγραφία, η σύνθεση του πληθυσμού, ο βαθμός ανάπτυξης, η κοινωνική συνοχή θα είναι το ζητούμενο της νέας μονάδας που θα προκύψει.
Για παράδειγμα, αν στην Αττική μοιάζει... εύκολο να συνενωθούν οι δήμοι Νέας Πεντέλης, Παλαιάς Πεντέλης, Βριλησσίων, Χαλανδρίου, Νέου Ψυχικού και Μελισσίων (γεωγραφικές, οικονομικές και πληθυσμιακές συγγένειες), εν τούτοις είναι ενδεχομένως λάθος, καθώς η Παλιά και Νέα Πεντέλη πρέπει να αντιμετωπιστούν ως Κηπουπόλεις, με χαλαρό αστικό ιστό, ενώ οι υπόλοιποι δήμοι έχουν κλασική αστική δομή και διαφορετικά περιβαλλοντικά προβλήματα (δεν συνορεύουν με περιαστικό δάσος).
Σε πρώτη φάση, οι συνενώσεις θα είναι εκούσιες, με την παροχή οικονομικών κινήτρων. Στη συνέχεια, όμως, καθώς η Ν.Δ. θέλει να πάει στην επόμενη αυτοδοικητική αναμέτρηση με κατοχυρωμένη τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση, θα προχωρήσει στην υποχρεωτική συνένωση. Να σημειωθεί ότι οι δημαρχίες δεν θα κλείσουν (ούτε θα συρρικνωθούν οι υπηρεσίες τους), απλώς θα λειτουργούν ως... υποκαταστήματα των νέων δομών, προκειμένου να εξυπηρετείται καλύτερα ο πολίτης.
Πάντως, από τις μέχρι τώρα βολιδοσκοπήσεις, σε περιφερειακή κλίμακα, πολλοί είναι οι δήμοι που φαίνεται να ανακουφίζονται από μια τέτοια εκδοχή. Στην Κέρκυρα, για παράδειγμα, πολλοί δήμαρχοι που αντιμετωπίζουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα, δηλώνουν έτοιμοι. Η ζύμωση φαίνεται να έχει αρχίσει. Ηδη στη Ρόδο, για παράδειγμα, σε τοπικές εφημερίδες (Το Βήμα της Δωδεκανήσου), εμφανίζονται κιόλας τα πρώτα πιθανά σενάρια συνενώσεων.
Οσοι γνωρίζουν τον αυτοδιοικητικό κώδικα επικοινωνίας, υποστηρίζουν, πάντως, ότι το εγχείρημα ενός νέου Καποδίστρια θα «κολλήσει», όχι μόνο σε κάποιες... κόκκινες ζώνες, αλλά και στη ματαιοδοξία πολλών τοπαρχών.
